Naomi Alderman One on One 11 Ιουνίου, 2019 – Κατηγορία: Συνέντευξη – Ετικέτες: , , , ,

© Annabel Moeller

Η συγγραφέας  απαντάει με τη χαρακτηριστική της αμεσότητα και ευθύτητα σε ερωτήσεις που τίθενται από τους αναγνώστες, στην ιστοσελίδα της.

Οι πρωταγωνίστριες του μυθιστορήματος σας ξεκινούν ως νεαρές γυναίκες, ως έφηβες. Όσον αφορά την εξουσία και την ηγεσία, κατά την άποψή σας ποιες καινούργιες αξίες μπορούν να φέρουν οι νέες γυναίκες στη σημερινή κοινωνία;

Η νέα γενιά φεμινιστριών αποτελεί μεγάλη έμπνευση για μένα. Κάθε γενιά γυναικών επιτρέπει σε μια νέα γενιά να εμφανιστεί, η οποία είναι λίγο πιο απελευθερωμένη από ό,τι ήμασταν εμείς. Τους μεταφέρουμε λιγότερα βάρη- είναι σαν να παρακολουθούμε απλώς τα μπουμπούκια που ανθίζουν πάνω στο χώμα που έχουμε μόλις στρώσει.
Μας αφήνουν άφωνες με τη χάρη και τη δύναμή τους. Νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος που η Wonder Woman έκανε τόσες πολλές γυναίκες να κλαίνε – ενσαρκώνει αυτό ακριβώς το όνειρο-ότι θα μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε τη γέννηση μιας γυναίκας που δεν θα είχε μεγαλώσει μ’ αυτές τις μαλακίες που εμείς έχουμε υποστεί, ούτε κατά διάνοια. Ποιος θα έμενε έκπληκτος ή και θα διασκέδαζε με την ιδέα ότι οι άνδρες είναι καλύτεροι ή πιο σημαντικοί από τις γυναίκες; Δεν έχουμε ξαναδεί μια γυναίκα σαν αυτή. Και μόνο που τη οραματιζόμαστε, κλαίμε. Οι νέες γυναίκες μας φέρνουν την ελπίδα. Κάθε γενιά φέρνει λίγη περισσότερη ελπίδα στην επόμενη. Δρούμε υπό το πρίσμα αυτής της ελπίδας.

Η παρούσα έκδοση κυκλοφορεί με δύο διαφορετικά εξώφυλλα
Εικόνα εξωφύλλου: Βίκτωρ Κοέν

Όταν σκέφτεστε το μέλλον, είστε σίγουρη ότι οι γυναίκες και οι άνδρες θα ξεπεράσουν κάθε φυλετική διάκριση, από κάθε πλευρά;

Δεν είμαι σίγουρη αλλά είμαι αισιόδοξη. Η φεμινιστική επανάσταση είναι η μεγαλύτερη και πιο επιτυχημένη αναίμακτη επανάσταση στην ανθρώπινη ιστορία – από όσες τουλάχιστον που μπορώ να σκεφτώ. Πετύχαμε όλα αυτά με τη σκέψη, την ομιλία, την πειθώ, την ανάλυση. Αυτό με κάνει να αισθάνομαι ότι μπορούμε να φέρουμε ακόμα περισσότερες αλλαγές. Θέλω να δω αυτή την ελεύθερη γυναίκα – δεν θα υπάρξει όσο εγώ ζω, αλλά μπορώ να την φανταστώ και η φαντασία μας, τη φέρνει πιο κοντά μέρα με τη μέρα.

Η παρούσα έκδοση κυκλοφορεί με δύο διαφορετικά εξώφυλλα.
Εικόνα εξωφύλλου: Βίκτωρ Κοέν

Πώς αποφασίσατε να γράψετε αυτό το βιβλίο; Ποια ήταν η έμπνευσή σας;
Βρισκόμουν στο μετρό πριν από μερικά χρόνια, βιώνοντας έναν τρομερό χωρισμό. Και καθώς το τραίνο έφτανε στο σταθμό, είδα μια αφίσα στην πλατφόρμα να διαφημίζει ένα θρίλερ με το πρόσωπο μιας όμορφης, φοβισμένης γυναίκας να κλαίει. Κάτι έσπασε μέσα μου γιατί αισθάνθηκα ότι όλος ο κόσμος μου έλεγε το εξής: «Κοίτα, αυτό που κάνεις τώρα, όλος αυτός ο τρόμος που νιώθεις και το κλάμα, μας αρέσει. Πολύ. Θέλουμε περισσότερα απ’ όλο αυτό. Μας εξιτάρει. Μπράβο, είσαι καλό κορίτσι». Και σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή: πού πάει πραγματικά ο κόσμος μας; δηλαδή πρέπει να είμαι στο Μετρό και να πέσω πάνω σε μια φωτογραφία μιας πανέμορφης κοπέλας που κλαίει, τρομοκρατημένη, σαν να είναι κάτι εντελώς φυσιολογικό και επιθυμητό; Ποιο είναι το πιο ασήμαντο πράγμα που θα έπρεπε να αλλάξει σε όλο αυτό ως κατάσταση; Κι έτσι μου ήρθε όλη η ιδέα, ακριβώς έτσι!
Ποιο είναι το μήνυμά που θέλετε να στείλετε;
Λοιπόν, υπάρχουν μερικές ερωτήσεις που θα ήθελα να τεθούν μέσα από το μυθιστόρημά μου. Γιατί η δομή της εξουσίας μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι αυτή που είναι; Πιστεύουμε ότι οι γυναίκες είναι στην πραγματικότητα καλύτερες από τους άνδρες, ή μήπως απλώς έχουν λιγότερη σωματική δύναμη για να ασκήσουν βία; Ποια η γνώμη μας για έναν κόσμο όπου οι άνδρες είναι τα θύματα και οι γυναίκες οι θύτες;- αν είμαστε συγκλονισμένοι από τη βία κατά των ανδρών στον κόσμο, γιατί δεν μας σοκάρει και η βία κατά των γυναικών στον κόσμο στον οποίο ζούμε;