ΧΟΡΕΥΤΡΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥΣ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

Η σχέση γυναικών και ψυχοτρόπων ουσιών χάνεται στα βάθη της προϊστορίας. Η Cynthia Palmer και ο Michael Horowitz προσπάθησαν να συγκεντρώσουν όχι τις ιστορικές αποδείξεις για κάτι τέτοιο, αλλά τις σημερινές μαρτυρίες γυναικών που φανερώνουν την -για χίλιους δύο λόγους πλέον – συνέχιση αυτής της σχέσης. Οι μέχρι τώρα δημοσιευμένες απόψεις γυναικών γύρω από την εμπειρία των ναρκωτικών περιορίζονται, κατά κανόνα είτε στο χώρο της κοινωνιολογικής μελέτης είτε στον άκρατο αισθησιασμό των κίτρινων φυλλάδων. Για πρώτη φορά, με το βιβλίο αυτό, επιχειρείται να ανθολογηθούν ορισμένα από τα σπουδαιότερα κείμενα που έχουν γραφεί από γυναίκες και τα οποία αναφέρονται στις προσωπικές τους εμπειρίες με ψυχοτρόπες ουσίες. Στο παρελθόν, άνδρες συγγραφείς, της αγγλόφωνης κυρίως λογοτεχνίας που πειραματίστηκαν με παράνομες ή μη, και ποικίλου βαθμού βλαπτικότητας ουσίες, έχουν κατά καιρούς παρελάσει από διάφορες ανθολογήσεις κειμένων. Κανείς όμως δεν έδειχνε να υποψιάζεται πως υπάρχουν και γυναίκες συγγραφείς που θα μπορούσαν να συναγωνιστούν την πένα του Τόμας ντε Κουίνσυ, του Φιτζ Χιου Λάντλοου, του Σαρλ Μπωντλέρ, του Ζαν Κοκτώ, του Άλντους Χάξλεϋ, του Γουίλιαμ Μπάροουζ ή του Κάρλος Καστανέντα. Σκοπός της συλλογής αυτής είναι να υπενθυμίσει πως ανάμεσα στις μυθοπλασίες, τις πειραματικές αναφορές, τα ποιήματα και τα απόσπασματα που συνιστούν τον κύριο όγκο του βιβλίου, υπάρχουν κείμενα που άνετα θα μπορούσαν να σταθούν δίπλα στα κλασσικά έργα της επηρεασμένης από ψυχοτρόπες ουσίες λογοτεχνίας. Οι κυρίες της συλλογής μας παραδίνονται στις ευφορικές αγκάλες όλων σχεδόν των γνωστών και ανά εποχή διαδεδομένων, φυσικών ή συνθετικών ψυχοδραστικών ουσιών – από το όπιο και τα παράγωγά του ως την κοκαϊνη, την κάνναβη και τα παραισθησιογόνα.. Ένα σπάνιο βιβλίο της μυθικής πλέον Fitz Hugh Ludlow Memorial Library του Σαν Φρασίνσκο- μια συναρπαστική ανθολογία κειμένων που γράφτηκαν αποκλειστικά από γυναίκες κατά τον 19ο και 20ο αιώνα, επηρεασμένα άμεσα ή έμμεσα από τις ψυχοτρόπες ουσίες που κατανάλωναν οι συγγραφείς τους. Αλλά, παράλληλα και μια νηφάλια θεώρηση της επίδρασης των παραισθησιογόνων και εξαρτησιογόνων ουσιών πάνω στη ζωή των γυναικών της Δύσης, από τους βικτωριανούς χρόνους ως τη σημερινή μεταψυχεδελική εποχή. Η Γεωργία Σάνδη, η Σάρλοτ Μπροντέ, η Σάρα Μπερνάρ, η Ιζαμπέλ Έμπερχαρντ, αλλά και η Μπίλλυ Χόλιντεϋ, η Εντίτ Πιάφ, η Φρανσουάζ Σαγκάν, η Αναϊς Νιν, η Σούζαν Σόνταγκ, η Νίνα Χάγκεν (και όχι μόνο αυτές) πλάθουν ιστορίες ή αναπολούν εμπειρίες -άλλοτε σε τόνους ήπιους, άλλοτε ωμά, πάντα όμως γλαφυρά- που ξεφεύγουν από τα συμβατικά όρια της συνείδησης, ενίοτε δε και της γραφής.