Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε #3 31 Ιουλίου, 2019 – Κατηγορία: Books – Ετικέτες: ,

Shazam!

από τον Νίκο Μιχαλόπουλο

Το Shazam! είναι μία συλλογή τευχών, τα οποία αποτελούσαν ένα side-story, και είχαν εκδοθεί μαζί, με το Justice League το 2012, τα οποία στη συνέχεια, η DC Comics αποφάσισε να τα εκδώσει σαν έναν τόμο. Συγγραφέας είναι ο βραβευμένος Geoff Johns και υπεύθυνος για το σχέδιο ο Gary Frank.

Η σειρά αυτή ήταν μια προσπάθεια από τον Johns να επαναφέρει τον Shazam στο τότε continuity της DC,  γράφοντας από την αρχή το origin story του, αλλάζοντας όμως κάποια στοιχεία, ώστε να ταιριάζει καλύτερα με το ύφος των ηρώων της εποχής.

Για όσους δεν τον ξέρουν, πρόκειται για ένα δεκαπεντάχρονο ορφανό παιδί, τον Billy Batson, ο οποίος παίρνει τις δυνάμεις ενός ετοιμοθάνατου μάγου, προκειμένου να πολεμήσει ένα κακό που έρχεται, ανακαλύπτοντας έναν κόσμο θαυμάτων και μαγείας. Έτσι, όταν φωνάζει τη μαγική λέξη “Shazam!” μεταμορφώνεται και αποκτάει μια μεγάλη ποικιλία δυνάμεων, με υπερδύναμη, υπερταχύτητα και έλεγχος αστραπών να είναι κάποιες από αυτές.

Εντάξει, θα πω την αλήθεια. Όταν ξεκίνησα να διαβάζω την ιστορία, μίσησα με πάθος τον πρωταγωνιστή μας, τον Billy Batson. Είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός ατόμου που δεν αξίζει να είναι ήρωας: εγωιστής, εξυπνάκιας, αγενής, αλαζόνας, ξεροκέφαλος. Ωστόσο, σύντομα καταλαβαίνει κάποιος ότι ο Johns ήθελε ο Batson να έχει αυτά τα χαρακτηριστικά για τους εξής λόγους: Πρώτον, για να μπορέσουμε να τον δούμε να μεγαλώνει και να ωριμάζει στη διάρκεια της ιστορίας (πράγμα που συμβαίνει αρκετά σύντομα), δεύτερον, για να ταιριάζει με το dark/edgy/ρεαλιστικό ύφος που είχε υιοθετήσει η DC εκείνη την περίοδο και τέλος, για να φαίνεται η αντίθεση με τον Billy Βatson που ξέραμε ως τότε, από το 1940, που ήταν γνωστός σαν Captain Marvel.

Χαίρομαι πολύ που είχα άδικο. Η πορεία του Billy, αν και συνηθισμένη, ήταν πολύ ικανοποιητική. Να τον βλέπεις να ωριμάζει και να παίρνει σιγά-σιγά τη θέση που του αναλογεί στο σύμπαν της DC (ή να την ξαναπαίρνει, μιας και μιλάμε για ένα reboot), διατηρώντας ωστόσο μια παιδική χάρη, είναι μία από τις μεγάλες νίκες της ιστορίας. Μία άλλη, είναι ο πολύ γοητευτικός συνδυασμός διασκέδασης, χαράς και σοβαρότητας. Αυτός προσφέρει την ευκαιρία στον Shazam να ξεπεράσει επιτέλους την παιδικότητα η οποία τον χαρακτήριζε εδώ και πολλά χρόνια και να μεγαλώσει, όπως έκαναν οι περισσότεροι ήρωες πολλά χρόνια πριν.

Δεν μπορεί να τονιστεί αρκετά πόσο καλή δουλειά έκανε ο Johns με τη συγγραφή του βιβλίου. Αρχικά, κάνει έναν κόσμο μαγείας να φαίνεται απόλυτα φυσικός και υπαρκτός, χωρίς καμία δυσκολία. Επιπλέον, οι χαρακτήρες έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα, αστεία, έντονη και, αρκετές φορές, θίγει την ηθική του αναγνώστη. Έχει, δηλαδή, όλα τα χαρακτηριστικά μιας προσεγμένης και καλογραμμένης ιστορίας.  

 Όσο για το σχέδιο, δεν υπάρχουν πολλά που μπορούν να ειπωθούν. Ο Gary Frank είναι εκπληκτικός στη δουλειά του και κάθε φορά εντυπωσιάζει με το πόσο όμορφη είναι η εικονογράφησή του. Λεπτομερής, πολύχρωμη, όπως έχουμε συνηθίσει από εκείνον, εύκολα διακριτές οι εκφράσεις στα πρόσωπα των χαρακτήρων και πολύ καθαρές και λεπτομερείς οι σκηνές δράσης. Ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της εικονογράφησης είναι πως, στα panels με τον Shazam/Billy Batson και τον περίγυρό του έχουμε φωτεινά και έντονα χρώματα, για να τονίζεται η παιδικότητα και η αθωότητά τους, ενώ στα panels με τον Black Adam, τον κακό, έχουμε σκοτεινά χρώματα. Αυτό συμβαίνει για να τονιστεί η διαφορά μεταξύ των δύο, καθώς και η “Yin-Yang” σχέση που μοιράζονται.

Προσωπικά, ένα από τα αγαπημένα μου σημεία της ιστορίας είναι όταν ο Batson συναντάει τον μάγο. Ο δεύτερος λέει ότι ψάχνει κάποιον αγνό, χωρίς ίχνος κακού μέσα του. O Billy του απαντάει: “[…] Δεν υπάρχει αγνός και καλός άνθρωπος.” Οι καλοί άνθρωποι χάνονται, τούς εκμεταλλεύονται, εξαφανίζονται. Δεν έχει σημασία πόσο καλός προσπαθείς να είσαι, οι άλλοι θα σε τραβήξουν κάτω μαζί τους. Αυτό που ψάχνεις δεν υπάρχει πραγματικά” και ο μάγος πείθεται!

Είναι κάπως απόλυτο και πεσιμιστικό; Ναι. Είναι όμως αληθές και ρεαλιστικό; Φυσικά, και αυτό είναι που μου άρεσε. O Johns προσπαθεί να περάσει το μήνυμα ότι ο κλισέ καλός και αγνός άνθρωπος δεν θα επιβίωνε στη σημερινή κοινωνία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε όλοι την δυνατότητα για καλό, ακόμα και αν έχουμε τις σκοτεινές μας στιγμές και σκέψεις, καθώς και τις κακές μας εμπειρίες.

Συνολικά, η ιστορία είναι ένας καταπληκτικός συνδυασμός εκπληκτικού γραψίματος, πανέμορφων σχεδίων, και ώριμων μηνυμάτων, χωρίς όμως να παραλείπεται η χαρούμενη, διασκεδαστική και παιδική πλευρά των πρωταγωνιστών καθώς και η σκοτεινή και σοβαρή πλευρά των κακών. Επίσης, δεδομένου ότι πρόκειται για μία σύγχρονη εκ-νέου αφήγηση της origin story του Shazam, αυτή είναι μια ιστορία που μπορούν να απολαύσουν όλοι, ανεξαρτήτου εμπειρίας με τα comics ή τους χαρακτήρες. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα. SHAZAM!